الحاد همان انکار خالق ارجمند با عظمت است که فقط به سبب فکر بیمار یا نگاه سست یا روی گردانی و عناد و سرکشی روی می دهد. این یک نوع بیماری در عقل و تفکر و خللی در اندیشه و ظلمت و تاریکی در قلب است که سبب می شود تا نگاه ملحد را سست و بی توان کرده و قلب او را تاریک گرداند به شکلی که از او توان دیدن و درک امور غیر محسوس و مادی را می گیرد. پس افکار و باورهای اندیشه مادیگرایی بر او تطبیق پیدا می کند و در نتیجه بدبخت و گمراه بر جای می ماند. چنین گمان می برد که انسان فقط یک موجود مادی است که فقط قوانین مادی بر او اجرا و تطبیق پیدا می کنند.
ایمان به الله، آن خدایی که جز او هیچ معبودی نیست، بالاترین و برترین اعمال است که جایگاه آن از تمامی کردارها بالاتر و بهره آن از همگی بیشتر است.تمام این ها خطری بر بشریت به حساب می آیند که او را به سمت میل مادی محض و عقلانیت خشک بدون سعادت و راحتی و شادی و شادمانی سوق می دهند.چون ملحد به وجود هیچ معبود و الهی باور ندارد هر کار که بخواهد در هر زمان و مکان بدون هیچ گونه خوف و ترس از عذاب انجام می دهد زیرا او از هیچ معبودی هراس به دل ندارد. این وضع منجر به فساد فطرت بشری و نابودی آن می گردد. جدا از اینکه آن کفر به خداوند ارجمند و با عظمت و میل برای دادن حق پرستش او به دیگران است. (با برکت و منزه است پروردگار) به همین سبب در طول تاریخ خودکشی در میان ملحدین بسیار فراوان گشته به طوری که بسیاری از متفکرین، اهل فرهنگ و شعر به خودکشی روی آورده اند. تاریخ آکنده از این موارد است و تحقیقات هم این را ثابت می کنند. در پژوهشی که موسسه سلامت جهانی(WHO) منتشر ساخته است، پژوهندگان این تحقیق دکترجوس مانویل و الیساندرا فلیشمان اظهار می دارند که رابطه مستقیمی میان دین و خودکشی وجود دارد و تاکید می کنند که بیشتر افرادی که به خودکشی روی می آورند ملحد و بی دین هستند و در نمودار زیر این موضوع تبیین شده است:
