Аллоҳ наздик аст..

 Аллоҳ наздик аст..

Аллоҳ наздик аст..

Бешак Аллоҳ наздик аст..

Эй наздик ба касе, ки Ӯро дуо кардааст.. эй қариб ба касе, ки Ӯро хостааст!

эй наздик ба касе, ки аз Ӯ дархост мекунад.. эй Зоте, ки Ӯ аз раги гардани мо ба мо наздитар аст!

ББо унсу оромиш ва бо каломат бар мо миннат бинеҳ эй Зоте, ки наздик ҳастӣ...

{Ва чун бандагони ман дар бораи ман аз ту бипурсанд (бигӯ) бешак ман наздик ҳастам}.[Сураи Тавба, ояти 186].

“Наздик”: бо вуҷуди баландию бартарӣ, бо илму иттилоаш наздик аст.

“Наздик”: барои касе, ки Ӯро нидо кунад, медиҳад ва лутф мекунад, боло мекунад ва ранҷро дӯр месозад ва дӯои муҳтоҷ ва корафтодаро иҷобат мекунад.

“Наздик”: ба касе, ки ба сӯи Ӯ тавба кардааст ва қалбашро ба Ӯ таъаллуқ сохтааст, гуноҳро мебахшад ва тавбаро мепазирад.

“Наздик”: он чиро, ки банда барои наздик шудан ба Ӯ анҷом медиҳад, мепазирад ва ба андозаи наздикии банда ба худаш, Ӯ ҳам ба банда наздик мешавад.

“Наздик”: огоҳ ба аҳволи бандагонаш аст, Ӯ бо илми худ ва иҳотааш ба онҳо наздик аст ва ҳеҷ чизи онон аз Ӯ пинҳон намемонад.

“Наздик”: бо лутфу ҳифозат ва нусрату тайъидаш наздик аст ва ин наздикӣ хоси авлиё ва дӯстонаш аст.

“Наздик”: тамоми бандагон дар саранҷоми худ ба сӯи Ӯ боз мегарданд.

{Ва мо аз шумо ба ӯ (касе, ки дар ҳоли ҷон додан аст) наздиктарем}. [Сураи Воқеа, ояти 85].

“Наздик”: нафсҳо ба сабаби наздикӣ ба Ӯ унс мегиранд ва ба ёди Ӯ шоду масрур мешаванд.

Бешак Аллоҳ қарибу наздик аст: “наздик”... бо илми худ ва огоҳӣ ва муроқабату назорат ва иҳотааш ба ҳама кас наздик аст.



Tags: